![]() |
Η μπουγάτσα, αγαπημένη γεύση μικρών και μεγάλων, συνοδεύεται από μια ιστορία που δύσκολα θα φανταζόμασταν ότι ξεκινάει από τόσο παλιά.

Αντίστοιχα και οι "placentae", όπως ονομάστηκε η συνταγή όταν μεταφέρθηκε στη ρωμαϊκή κουζίνα.Με την ίδρυση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι πλακούντες ριζώνουν στην Κωνσταντινούπολη και παραμένουν ένα προσφιλές έδεσμα, το οποίο παρασκευάζεται από ειδικούς,
κατέχει ξεχωριστή θέση στα πλούσια τραπέζια, στέλνεται και ως δώρο αλλά και πωλείται στην αγορά από πλανόδιους. Ακόμα και μετά την άλωση η μπουγάτσα εξακολουθεί να διαπρέπει, σύμφωνα με ταξιδιωτική μαρτυρία του 16ου και του 17ου αιώνα. Ο ταξιδευτής Εβλιά Τσελεμπή αναφέρει ότι στην Κωνσταντινούπολη δύο φούρνοι παρασκεύαζαν "μπουγάτσα κουρού", κιγμαλί (με κιμά), πεϊνιρλί (με τυρί) και "σαντέ μπουγάτσα" (πασπαλισμένη με ζάχαρη άχνη). Να λοιπόν που εμφανίζεται πια η λέξη "μπουγάτσα", παραφθορά της οθωμανικής "πογάτσα" που σημαίνει πίτα με γέμιση από κρέμα, περιχυμένη με ζάχαρη άχνη ή με γέμιση τυρί. Αλλά και όπως μας πληροφορούν τα οθωμανικά λεξικά, η λέξη "πογάτσα" αποτελεί παραφθορά της ιταλικής "foccacia" που σημαίνει γλυκιά πίτα. Τα χρόνια περνούν και η μπουγάτσα παραμένει δημοφιλής στην Πόλη αλλά και στη Σμύρνη. Οι πολίτισσες και σμυρνιές νοικοκυρές φτιάχνουν μπουγάτσα και μπουγατσάκια με διάφορα γεμίσματα για το πρωινό και το απογευματινό κολατσιό της οικογένειας και κυρίως των παιδιών πριν και μετά το σχολείο.Ταυτόχρονα όμως, για να έχουν ένα πρόχειρο σπιτικό κέρασμα να προσφέρουν με το γλυκό του κουταλιού και τον καφέ στον επισκέπτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου