Ομόφωνο ΝΑΙ από τη Βουλή για τα στρατ. νεκροταφεία της Αλβανίας

Ομόφωνα ψηφίστηκε στο Β’ θερινό τμήμα της Βουλής το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης για την κατασκευή από την Ελλάδα κοιμητηρίων στην Αλβανία για τον ενταφιασμό των Ελλήνων πεσόντων στρατιωτικών στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου 1940-1941.
Ένα αίτημα από τα παλιά παίρνει σάρκα και οστά, ιστορικό χρέος της Ελληνικής Πολιτείας, όπως το χαρακτήρισε και ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Κώστας Τασούλας, ο οποίος υποστήριξε το νομοσχέδιο κατά την διαδικασία της Ολομέλειας αλλά και κατά την προηγηθείσα συνεδρίαση της διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Αμύνης και Εξωτερικών υποθέσεων της Βουλής.
«Αυτό το ιστορικό χρέος ξεκινάμε τώρα να το εκπληρώνουμε με τη νομιμοποίηση και κατασκευή των στρατιωτικών κοιμητηρίων στις περιοχές Βουλιαράτες και Κλεισούρα», δήλωσε ο κ. Τασούλας.
Αναφερόμενος στον Αντιπρόεδρο της Βουλής ανέφερε μεταξύ άλλων: «ο κ. Σούρλας εξέδωσε ένα περίφημο βιβλίο και έγινε σημαιοφόρος αυτής της ηθικής υποχρεώσεώς μας να λύσουμε το θέμα των κοιμητηρίων, το βιβλίο «ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΣΑΡΑ­­ΝΤΑ ΠΕΡΙ­ΜΕΝΟΥΝ»,
τα έσοδα του οποίου τα αφιέρωσε για την κατασκευή του μνημείου υπέρ αυτών των πεσόντων ηρώων. Με δική σας απόφαση, κύριε Πρόεδρε, πρόσφατα διετέθη το ποσό του μισού εκατομμυρίου ευρώ, το οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, για την υλοποίηση της κατασκευής αυτού του μνημείου στην περιοχή Καλπακίου, όπου έγιναν οι πρώτες επιτυχείς αμυντικές επιχειρήσεις της Ελλάδος, πριν το Νοέμβριο του ’40, οπότε προχωρήσαμε και μέσα στην περιοχή της Αλβανίας και τα κοιμητήρια, τα οποία ψηφίσαμε ομοφώνως, αφορούν εις τους οκτώ χιλιάδες πεσόντες των μαχών από το Νοέμβριο του ‘40 μέχρι και την άνοιξη του ’41.
Συνεπώς, είναι εκπλήρωση ενός βαθύτατου ιστορικού χρέους. Θα ήθελα να πω, κύριε Πρόεδρε, ότι αυτές οι λέξεις που είναι γραμμένες στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, εδώ στην Πλατεία Συντάγματος -οι λέξεις «Κορυτσά, Καλαμάς, Τρεμπεσίνα, Χειμάρρα, Αργυρόκαστρο, Μπούμπεσι, το ύψωμα 731»- ηχούν σήμερα, ενδεχομένως, για κάποιους, κακώς και κάκιστα, ανεπίκαιρες. Σήμερα σε αυτές τις περιοχές είμαι βέβαιος πως αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι δεν ετάφησαν με τη δέουσα τιμή θα νιώθουν ως προς αυτό ήσυχοι. Έστω μετά από 68 χρόνια, με τις δυσκολίες συνεννοήσεως που υπήρχαν με τη γειτονική χώρα -και λόγω του καθεστώτος της προηγουμένως, αλλά και λόγω υποψιών που δεν υφίστανται πλέον- ελύθη ως προς αυτό. Θα έχουν την πρέπουσα ταφή όλοι αυτοί οι άνθρωποι που άφησαν τη ζωή τους και τη νιότη της, για να αμυνθούν και να υπερασπίσουν αυτό που σήμερα εμείς χαιρόμαστε ή αυτό που εμείς σήμερα οφείλουμε να βελτιώσουμε».

Κατά την διάρκεια της ομιλίας του ο κ. Κώστας Τασούλας αναφέρθηκε και στο βιβλίο του κ. Ιωάννη Λέττα, Ταξίαρχου ε.α για τους πεσόντες της περιόδου εκείνης.
«Υπάρχει ένα βιβλίο με τίτλο «Πήγα στο Μπούμπεσι και δεν βρήκα το Θωμά». Ο Θωμάς είναι ο Υπολοχαγός Πεζικού, Θωμάς Λέττας που έπεσε στο Μπούμπεσι της Αλβανίας στις 12 Απριλίου 1941. Το βιβλίο το έγραψε ο εν αποστρατεία αδελφός του Ταξίαρχος Ιωάννης Λέττας, ο οποίος πήγε να βρει τα οστά του αδελφού του».
Ο κ. Τασούλας στη συνέχεια διάβασε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του κ. Λέττα που αναφερόταν στην επιστροφή του μετά το ψάξιμο για να βρει τα οστά του αδελφού του στο ύψωμα που έπεσε στις 12 Απριλίου του 1941 και που ήταν άκαρπη:
«Ξεκινάω για την επιστροφή. Φαρμάκι η καρδιά. Είχα ελπίσει πολύ. Πίστευα ότι θα βρεθεί ο τάφος. Ήθελα να πλύνω τα κόκκαλα του Θωμά με κρασί. Να τα χαϊδέψω, να τα φιλήσω με αγάπη και υπερηφάνεια, να τα βρέξω με το δάκρυ το αδελφικό, να τα τοποθετήσω στο προσωρινό κιβώτιο και σε έναν προσωρινό τάφο.
… Ο Θωμάς μένει, λοιπόν, εκεί. Και πρόχειρα και βιαστικά την τελευταία στιγμή ετάφη.
Έτσι, έγιναν οι ταφές και πολύ πιθανόν να περάσαμε δίπλα του. Θέλω να ελπίζω ότι ο τάφος είναι πάντα εκεί, σε εκείνο το ύψωμα 717, που δεν σημείωναν το υψόμετρο οι χάρτες του ακολούθου Αμύνης. Κάπου εκεί κοντά. Όχι πολύ μακριά από το σημείο που ο βοσκός κούρευε τα πρόβατά του. Από τυχαίο γεγονός ίσως, από κάποια πληροφορία κάποιου διαβάτη, κάποιου βοσκού, κάποιου συμπολεμιστή του, που ίσως μπορέσω να ανακαλύψω και συναντήσω, όπως το έχω πράξει πριν 2-3 χρόνια, αλλά χωρίς συνέχεια, δυστυχώς. Και τους παρακαλώ να μην θεωρήσουν το ζήτημα λήξαν. Ελπίδες, ελπίδες, αν δεν υπήρχαν και αυτές… Αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Θα είμαι διαρκώς έτοιμος για κάθε νέα προσπάθεια και για ό,τι άλλο μπορώ να κάνω».
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο κ. Κώστας Τασούλας υπογράμμισε την αποφασιστική συμβολή για την υπογραφή της συμφωνίας με την Αλβανία του Υπουργού Εθνικής Αμύνης κ. Ευάγ. Μεϊμαράκη, της Υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη και του Υφυπουργού Εξωτερικών κ. Θ. Κασσίμη.